Op de speciale school van Toon is iedereen aardig voor elkaar

Mijn neefje Toon heeft een verstandelijke beperking en zit op een speciale school

Bijna onze hele familie woont op hetzelfde plein in onze stad. Behalve één andere oom en tante, maar die wonen een paar straten verderop. Ik ben dus gewend om mijn opa en oma, mijn oom en tante en neefje bijna elke dag te zien. Dat is erg fijn, ik zou ze echt niet willen missen.

Zelf woon ik alleen met mijn moeder en die werkt overdag vaak, dus ik zit na schooltijd meestal bij mijn opa en oma. Toon is er ook twee keer per week, tot mijn tante thuiskomt van haar werk. 

Voor mij voelt Toon eigenlijk meer als een broertje

Hij komt meestal rond kwart over vier met het busje terug. Het is echt zo’n goedzak, mijn neefje. Volgens mij is het ook best wel een populair kind op zijn school. Alle kinderen in de bus zwaaien hem altijd heel lief gedag en hij zwaait ook terug naar hen. Zo grappig om te zien.

Volgens mij beginnen ze nu ook een beetje met stoer doen. Dan geven ze elkaar opeens een high five of een boks. Maar zelfs dat ziet er schattig bij hem uit. Ik ben een keer mee geweest naar zijn school. Daar mocht hij allemaal knutselwerkjes in de klas laten zien. Ik was zo trots op hem. Hij liep heel zelfverzekerd door de school en hij ging allemaal grapjes maken met kinderen en een meester. En hij nam ons als familie mee de school door.

Ik zag daar een hele andere Toon dan bij ons op het speelplein

Je ziet gewoon echt duidelijk dat hij heel anders is dan de andere kinderen. En vooral kleine kinderen die hem niet kennen staan stom te giechelen of pesten hem. Maar op zijn eigen school gebeurt dat totaal niet. Iedereen heeft daar wel iets en iedereen vindt dat helemaal oké van elkaar. Niemand lacht een ander uit of fluistert achter iemands rug. Eigenlijk zou elke school zo moeten zijn. Bij mij op school zijn zoveel gemene mensen.

Volgend jaar moet hij naar een andere school. Ik hoop dat hij dan net zo’n leuke school krijgt als nu. Hij blijft dan wel gewoon met het busje gaan, want zelfstandig fietsen kan hij nog niet. Wat hij wel of niet kan, maakt mij helemaal niks uit. Ik ben in ieder geval heel erg trots op hem!