Kees (22) heeft een zus (25) met het syndroom van Down. Hoewel het soms zorgen met zich meebrengt en zijn jeugd anders was dan die van anderen, heeft zijn zus ook een heel positieve invloed op zijn leven en ontwikkeling. Hij kan veel van haar en de manier waarop zij in het leven staat, leren. Ze is daarmee echt een inspiratiebron voor hem. Hier vertelt hij over.
Eva benadert bepaalde onderwerpen vanuit zichzelf, zonder dat ze beïnvloed wordt door een ander.
Eva is heel inspirerend. Dat komt onder andere door haar open houding en blik op de wereld. Zij oordeelt niet over mensen en ziet iedereen als gelijke. Andersom schaamt zij zich daardoor ook nergens voor. Wij krijgen door de maatschappij en via social media veel aangeleerd van wat ‘normaal zou zijn’. Een voorbeeld is dat we leren dat naaktheid en je lichaam iets is waar jij je voor kan schamen. Eva kent dat totaal niet en heeft daardoor een heel open en eerlijke blik. Ze benadert bepaalde onderwerpen vanuit zichzelf, zonder dat ze beïnvloed wordt door een ander.
Ik vind dat heel mooi om te zien en leer van haar om ook zo min mogelijk te oordelen. Het opent bovendien mijn ogen dat er veel is wat we onbewust aangeleerd krijgen en wat onze blik op de wereld kleurt.
Zij geeft zonder iets terug te verwachten.
Daarnaast geeft Eva oneindig veel liefde. En dat legt ze niet op een weegschaal. Voor dat wat zij geeft, verwacht zij dus niet iets terug. Ze blijft je bijvoorbeeld bellen of appen, het maakt niet uit of je daarop antwoordt. Met vrienden heb ik dat wel eens anders. Met hen ligt de aandacht die je elkaar geeft en het initiatief die je in elkaar toont toch meer op een weegschaal. Heb je bijvoorbeeld een tijdje veel energie in een vriend gestopt, dan verwacht je daar ook wel wat voor terug. Eva kijkt daar niet zo naar. Bij haar is dat een oneindige en onvoorwaardelijke stroom.
Hierdoor is er ook nooit gedoe met Eva en dat is heel fijn. Ik houd daar namelijk ook helemaal niet van bij mensen. Ik denk altijd: wees gewoon eerlijk en zeg wat je vindt. Het hele gedoe eromheen, gedraai en gekonkel, daar houden wij thuis allemaal niet van. Dat is iets waar ik totaal niet mee ben opgegroeid.
Je hoeft niet aan de ‘norm’ te voldoen of specifieke dingen te bereiken in je leven om van waarde te zijn.
Door het gezin waar ik uit kom, merk ik ook dat ik niet snel ergens van opkijk. Ook al loopt jouw ontwikkeling bijvoorbeeld anders, dan kan je nog steeds veel waarde en liefde brengen, maar dan op een andere manier. Je hoeft niet aan de ‘norm’ te voldoen of specifieke dingen te bereiken in je leven om van waarde te zijn.
Veel mensen hebben de benadering dat iemand met een beperking veel dingen niet zal kunnen in zijn of haar leven. Ik zie dat anders. Ik vind namelijk dat iedereen dingen op zijn eigen niveau en eigen manier bereikt. Die benadering van anderen komt negatiever over en zo zie ik dat dus niet.
Het is bijvoorbeeld ook mijn ervaring dat veel mensen met het syndroom van Down leuker zijn dan mensen die geen beperking hebben. Zij zijn veel eerlijker, zijn heel liefdevol, kunnen je niet voor de gek houden of iets achter je rug om doen. Ze bekijken de wereld met een mooie blik. Dat is soms gewoon leuker dan hoe anderen dat zien en daar kunnen veel mensen wat van leren, ik zelf ook.
Ik vind het fijn om mensen te helpen en om te kijken naar hoe dat het beste kan.
Tot slot hebben het gezin waar ik in ben opgegroeid en de ervaringen die ik heb opgedaan, ook invloed op mijn interesses en studiekeuze. Ik ben in de psychiatrie gaan werken, dat zegt natuurlijk wel wat. Ik vind het fijn om mensen te helpen en om te kijken naar hoe dat het beste kan, juist bij mensen die ‘anders zijn’ of een stoornis of problematiek hebben. Die interesse had ik vroeger ook al. Ik wist daardoor al heel lang dat ik in de psychiatrie wilde gaan werken. En ik denk dat dat komt door Eva en doordat ik met haar ben opgegroeid.
Terug naar het overzicht
