Mijn broertje Ties woont nu op een woongroep

Het is anders nu mijn broertje niet meer thuis woont

Ik ben er eigenlijk al best wel aan gewend dat Ties nu op de woongroep woont. Het voelt voor mij alsof hij gewoon elke week op kamp gaat. In de weekenden is hij nog wel thuis.

Op vrijdagmiddag haalt mijn moeder hem op en op maandag wordt hij door het busje weer opgehaald bij ons thuis. Volgens mij is Ties er ook helemaal aan gewend. Hij ziet er vrolijk en gezellig uit. Ik denk zelfs dat hij het wel tof vindt op zo’n groep met andere jongeren.

Mijn moeder was in het begin erg verdrietig

Ties zit in een rolstoel en daardoor kan hij zich niet helemaal vrij bewegen. Bij ons thuis maakt hij gewoon ook weinig mee. Mijn moeder is er altijd, mijn vader is aan het werk en ik zit op school. Ties is niet helemaal dom, hij is in sommige dingen gewoon heel slim. Dat zie ik aan hem. En ik zie aan hem dat hij het ook leuk vindt om niet alleen maar met mijn moeder te zijn.

Mijn vader is er ook wel aan gewend, denk ik. Ik hoor hem verder nooit over Ties. Maar hij zorgt ook veel minder voor hem dan mijn moeder natuurlijk. Alleen mijn moeder vindt het heel moeilijk. Vooral in het begin. Ze bleef maar huilen en verdrietig. Ik vond het eerst heel zielig voor haar, maar daarna werd het ook wel hinderlijk. Ze deed echt net alsof hij dood was ofzo. Dat terwijl ik denk dat Ties het ondertussen superleuk heeft daar.

De vrijheid doet Ties goed

De woning is ook veel groter en veel meer voor rolstoelen. Alles is gelijkvloers. Hij kan gewoon zelf naar zijn kamer gaan als hij wil. Ook zijn er andere mensen in een rolstoel daar. Ik denk dat hij zich daardoor ook meer thuis voelt.

De vrijheid die hij krijgt daar, dat had hij thuis niet. Mijn moeder doet alles voor hem alsof hij een baby is. Op de groep zijn ze veel strenger. “Kom op Ties, niet zo langzaam, even doorwerken’, roepen ze dan. Ik denk dat het voor hem goed is. Hij wordt meer aangesproken naar zijn leeftijd.

Mijn moeder begint langzaam te wennen, maar ik wil haar liever niet vertellen dat ik denk dat Ties het juist heerlijk vindt zonder haar. Ik ben bang dat ze dan weer verdrietig wordt of zich schuldig gaat voelen ofzo. En dat wil ik ook niet.

Misschien gaat ze het zelf wel zien en anders went het uiteindelijk vast.