Indra's zusje is verstandelijk beperkt. Nu krijgen ze nog een zusje

Vanaf de eerste dag dat ik hoorde dat mijn moeder weer zwanger was had ik al een dubbel gevoel

En dat gevoel blijft eigenlijk steeds een beetje in mij. Ik voel mij daar soms best wel schuldig over, maar ik weet ook niet wat ik aan dat gevoel kan veranderen. Mijn zusje Shanti heeft een licht verstandelijke beperking. 

En ik vraag mij af of de baby dat ook zal krijgen. Ik hoop het echt niet, want aan Shanti ben ik nu wel gewend, maar nog een baby erbij met datzelfde gedrag hoeft voor mij echt niet. Shanti kan soms heel irritant zijn. 

Dan blijft ze maar doorzeuren over iets en als ze niet haar zin krijgt gaat ze als een peuter staan stampen. Mijn ouders vinden dit heel vervelend omdat de onderburen dan last van ons hebben en dus geven ze haar vaak haar zin.

Ook kan ze soms dingen vragen waar ik mij voor schaam

Laatst stonden we bij de bakker en toen vroeg ze heel hard of we nog even naar huis konden omdat ze moest poepen. Ik kon wel door de grond zakken op dat moment. Aan de andere kant vind ik het ook heel leuk om nog een zusje te krijgen. 

Misschien heeft ze geen verstandelijke beperking en kan ik juist later veel dingen met haar doen die niet met Shanti kunnen. Zoals bepaalde spelletjes spelen op de laptop die Shanti niet begrijpt.

Wat me ook heel gelukkig maakt is dat papa en mama er zo blij mee zijn

Ze hadden al weer eerder geprobeerd om een babytje te krijgen maar toen kreeg mama een miskraam. Het verdriet dat ze toen had, wil ik liever niet nog een keer meemaken.

Shanti zei een keer dat ze de baby stommerd gaat noemen. Ze was boos, omdat mama even moest rusten met de baby en toen geen tijd had voor haar.

Zal Shanti wel lief zijn voor de baby als die er eenmaal is? 

Dat vraag ik mij dan meteen af. En zo gaan mijn gedachtes van blij naar bezorgd.

Het komt vast allemaal wel goed, ik vind het ook gewoon heel spannend.