Van jongs af aan gaat Lotte (24) met haar ouders en zusjes op zeilvakantie

Onze ouders zeilen elk weekend en vroeger deden we dat met z’n vijven.

Onze ouders hebben een zeilboot met drie slaapkamers, een keuken en een badkamertje. Je kunt er dus alles op. Zij zeilen echt elk weekend en vroeger deden we dat met z’n vijven. Dat was leuk, maar op een gegeven moment vond ik het wel te veel worden. Als je ouder wordt, wil je toch ook wat anders doen in het weekend.

In de zomervakantie gingen we altijd minstens vier weken met de boot zeilen, naar Noorwegen of Groot-Brittannië bijvoorbeeld. Eens in de zoveel tijd deden we een langere zeilvakantie. Zo gingen we eens 8 weken en een andere keer 10 weken lang zeilen, waardoor we nog verder konden reizen. We zijn een keer naar Zweden gevaren. Dat klinkt heel avontuurlijk, maar op een gegeven moment is dat er ook wel vanaf. Ik ging als baby al mee op de boot en op een na jaren ken je het riedeltje wel.

We gingen al jong veel mee op de boot. Anne kan het beste zeilen van ons drieën, zij is ook vaak op zeilkamp geweest. Manon weet ook best veel en vindt het heel leuk om mee te helpen. Ze gaat altijd onze moeder helpen met sturen. Ook zij gaat regelmatig op zeilkamp. Ik weet wel een beetje hoe het moet, maar zou niet in mijn eentje de boot kunnen besturen. Vroeger had ik er nooit zin in om op zeilkamp te gaan. We zaten al elke week op de boot. Nog altijd heb ik wel de wens om op zeilkamp te gaan, maar dat is er nog niet van gekomen.

Manon en ik hebben vaak wekenlang samen geslapen en deelden een kast.

Omdat er drie slaapkamers waren, moeten er altijd twee zussen bij elkaar slapen. Anne houdt echt niet van samen slapen, dus slapen Manon en ik altijd bij elkaar in bed. We hebben vaak wekenlang samen geslapen en deelden een kast. Manon snurkt en beweegt veel in haar slaap. Ik heb daardoor geleerd om heel diep en overal doorheen te slapen. Dat is ook ideaal.

Op de boot hebben we eigenlijk nooit iets voor Manon moeten aanpassen of ergens extra op moeten letten. Manon voelt zich er zo op haar gemak dat dat niet nodig is geweest. Tijdens anders vakanties was dat wel zo. We zijn een keer op vakantie geweest naar Colombia, waar mijn vader is opgegroeid. Dat was een hele andere vakantie. Anne en ik hadden toen een boekje gemaakt waar uitgebreid in stond wat we elke dag gingen doen, met foto’s waar we gingen overnachten. Dat heeft Manon de hele vakantie bij zich gehouden. Het was natuurlijk een heel andere cultuur en Manon vond dat heel spannend. We hebben er in een woestijn in een hangmat geslapen en dat vond ze echt ellendig. Een andere keer kwam de taxichauffeur twee uur te laat opdagen en had ze al een groot kruis door de bestemming voor die avond gezet. We merkten hierdoor dat dit meer aanpassing van Manon vroeg en dat het zeilen wel heel gemakkelijk was.

Tegenwoordig is Manon vaak alleen met onze ouders op de boot. Anne en ik zijn uit huis en gaan niet elk weekend naar huis. Als we weer met z’n drieën zijn vindt Manon dat heel fijn. Ze moet er dan alleen wel aan wennen dat wij haar wel op haar plek zetten en haar niet met fluwelen handschoenen behandelen. Mijn ouders vinden heel veel goed van wat zij doet en zij wil bijvoorbeeld altijd naast onze moeder op de boot zitten. Dat willen wij ook wel eens en dat zeggen we dan. Maar ik denk dat dit alleen maar goed is en dat broers en zussen er zijn om ruzie te leren maken, zodat ze leren om voor zichzelf op te komen. Dat hoeft Manon minder te doen bij haar thuis en bij onze ouders.

Ook al weten we niet waar we precies naartoe gaan, de boot is altijd hetzelfde en we slapen in hetzelfde bed.

De grootste voordelen van de zeilvakanties voor ons als gezin, is dat Manon zich op de boot weinig hoeft aan te passen. Als ze dit wel veel moet, kan ze gespannen worden. Dan raakt ze op slot en wil ze niet meer. Dat gebeurt op de boot veel minder, omdat ze weet waar ze aan toe is en wat er van haar verwacht wordt. Dat is heel fijn en gezelliger. Ook al weten we niet waar we precies naartoe gaan, de boot is altijd hetzelfde en we slapen in hetzelfde bed. En gaan we in een ander land een plaatsje bezoeken, dan vindt ze dit alleen maar leuk. Daardoor hebben we veel van verschillende landen gezien, terwijl het voor Manon ook heel makkelijk was. Dat was ideaal.

Soms varen we 70 uur achter elkaar om van de ene naar de andere plek te komen. Dan vindt Manon het alleen maar heel stoer en volwassen om mee te helpen. Die uitdaging vindt ze leuk, omdat het in een omgeving is die ze kent. Ze vindt dat heel stoer. Soms vindt ze het wel spannend worden. Dan gaat ze in haar bed liggen en sliep ze binnen een paar seconden. Zodra we aan land zijn, maken we haar wakker. Dan doet ze weer mee.

We zijn alle drie regelmatig van boord gevallen.

Natuurlijk gaat er ook regelmatig iets mis. Dat hoort erbij. We hebben een keer de schroef verloren of kapotte zeilen gehad. Ook zijn we alle drie regelmatig van boord gevallen. Manon schrikt daar dan wel even van en moet dan even huilen. Maar als we er vervolgens een grapje van maken en zegt hoe stoer het is, dan is het al gauw goed. Hoe groter en problematischer wij het maken, hoe meer zij ervan schrikt.

Mijn ouders hebben daardoor altijd de afspraak dat onze vader nooit zijn telefoon of sleutels op zak had, zodat hij er altijd achteraan kon springen. Hij heeft dat echt al heel vaak moeten doen. Dat klinkt chaotisch, maar we hebben ermee leren omgaan. Ook Manon kan dat.