Anne schaamde zich vroeger voor haar broer

Over de schaamte voor Jesse voel ik mij schuldig

Eigenlijk begon de schaamte voor Jesse op de middelbare school. Ik voel me er weleens schuldig over. Hij kan er tenslotte niks aan doen dat hij zo is. Een voorbeeld van zo'n moment waarop ik mij schaamde is toen ik met hem naar een winkel ging. Mijn broer vindt lezen erg leuk en wij gaan dan ook weleens naar een boekenwinkel. Als hij eenmaal een boek heeft uitgekozen en wij gaan afrekenen duurt dit eeuwen. Het tellen van zijn geld terwijl er een lange rij achter ons staat. Hij heeft dat niet door, dat mensen aan het wachten zijn en denken: 'Waarom duurt het zo lang?'

Ik moet rekening houden met het uitnodigen van mensen bij ons thuis, omdat het niet altijd uitkomt

Tegenover mijn vrienden schaam ik mij gelukkig niet voor mijn broer. De meeste van mijn vrienden weten er wel vanaf. Ik vertel ze soms wat er gaande is maar ze weten niet alles. Ik heb meer moeite met het annuleren van afspraken die ik heb gemaakt met vrienden om bij mij thuis iets te doen. Als het voor mijn broer dan toch niet uitkomt moet ik mij daaraan aanpassen. Ik weet niet of iedereen dat altijd begrijpt.

Op de basisschool was het wel prima om te vertellen dat ik brus ben. Mensen begrepen het wel. Er werden wel vaak grapjes gemaakt. Bijvoorbeeld over dat hij bij het g-team zat. Dit was een speciaal team bij zijn voetbalclub. 

Ik heb nog steeds het gevoel dat hij niet als volwassen wordt gezien. 

Het is mijn grote broer maar mensen noemen hem altijd nog mijn broertje

Dat is wel interessant. Ondanks dat hij drie jaar ouder is dan ik zien mensen hem nog steeds als een jonger iemand. Een vriendin vroeg laatst: ‘Gelooft hij nog in Sinterklaas?’ Ik dacht echt van je hebt geen idee. Je hebt geen idee hoe het allemaal echt zit.

Ik vind het echt mooi om te zien hoe mijn broer groeit. Er werd gezegd dat hij nooit zou kunnen lezen of schrijven. Dit kan hij inmiddels wel. Ook is er echt vooruitgang sinds hij uit huis is qua ontwikkeling van zijn persoon. 

De relatie tussen ons als broer en zus is ook vooruitgegaan. Wij zaten laatst bijvoorbeeld in de zomer op een terras met 30 graden en Jesse bestelde een warme chocomel. Mijn vader zegt dan ook ‘Jeetje Jesse’. Maar het boeit ons allemaal niet meer. Lekker doen. De schaamte is bij mij wel echt weg. 

Vroeger zou ik er hoogstwaarschijnlijk wel wat van zeggen. Na de middelbare school werd de schaamte minder. Soms vraagt hij: Oh, is dit niet raar als ik dit doe? En dan zeg ik: 'Nee joh, gewoon doen waar je zin in hebt.' 

Hij kijkt bijvoorbeeld graag naar Ernst en Bobby en dan vraagt hij weleens of dat gek is

Tegenwoordig zeg ik dat hij het gewoon moet doen als hij dat leuk vindt. Terwijl ik mij er vroeger voor schaamde. Daar voel ik me nog weleens schuldig over dus daarom zeg ik nu gewoon vaak: 'Ja, lekker doen!'