Cees wil gewoon broer zijn, geen oppas

Om het weekend ging Cees naar zijn vader, maar sinds een tijdje is dat minder vaak

Mijn vader zegt heel vaak tegen mij: ’Ga even wat met je broertje doen.’ Maar ik weet niet echt wat. Voor mij voelt het meer of ik hem moet bezighouden, zodat mijn vader even tijd heeft met zijn vrouw alleen.

Mijn broertje is prima hoor, maar hij is beperkt en dat is echt overduidelijk. Dus even een potje fifa met hem spelen of een balletje trappen, dat zit er gewoon niet in.

Ik kan misschien een kleurplaat met hem maken of dansen op k3 muziek, zoals mijn halfzusje doet, maar daar pas ik echt voor.

Ik ben geen oppas en ook meester. Ik ben gewoon een grote broer

Kijk, ik wil best even helpen als dat nodig is of oppassen als het echt niet anders kan, maar mijn vader verwacht gewoon dat ik dat altijd en elk moment wil doen.

Ik had er daardoor ook gewoon echt geen zin meer in om naar mijn vader te gaan. Ik zit de hele week op school, weet je en ik wil in het weekend dan gewoon een beetje uitrusten.

Mijn moeder vond het prima, maar mijn vader werd helemaal boos en zei dat ik het gezin in de steek liet en dat ik mijn verantwoordelijkheid moet nemen enzo. En hij zei ook dat ik nooit omkijk naar mijn broertje. Dat vond ik zo oneerlijk. 

Als hij me niet zo zou pushen, dan zou ik heus wel zelf iets bedenken om met hem te doen

Het is ook gewoon dat ik liever in het weekend bij mijn vrienden in de buurt ben en mijn vader woont 25 km verderop.

Ik heb het wel geprobeerd om aan hem uit te leggen, maar hij luistert eigenlijk toch nooit. Ik vind dat wel vervelend, want daardoor ga ik gewoon niet meer met plezier erheen en zie ik mijn broertje en zusje ook minder.

Ik ga nu tijdelijk nog één weekend per maand naar mijn vader. Misschien dat het in de toekomst weer wat meer wordt, maar dan moeten er wel eerst wat dingen veranderen. Ik mis mijn broertje en zusje wel, maar mijn vader en zijn vrouw echt totaal niet. Volgens mij zijn ze allebei overspannen.

Voorlopig is dit dus beter voor iedereen.