Dewi voelt heel veel aan. Ze behoedde haar zus ooit voor een groot gevaar

Mijn zusje kan niet praten, maar des te beter voelen denk ik altijd 

Het lijkt soms als of zij dingen veel beter aanvoelt dan andere mensen. Ik heb mij zelfs wel eens afgevraagd of ze misschien dingen ziet, die wij niet zien.

Een keer heb ik echt het gevoel gehad dat zij mijn leven heeft gered door haar hoge gevoeligheid. Sindsdien vind ik eigenlijk de rest van de wereld vrij beperkt en mijn zusje onbeperkt.

Die dag heb ik een heel nieuwe kijk op Dewi gekregen

Het is inmiddels twee jaar geleden. We waren samen met de familie op vakantie naar het buitenland. Iets wat voor ons gezin heel speciaal is omdat we met Dewi niet overal terecht kunnen.

Vroeger lukte dat nog wel voor mijn ouders, maar in die tijd was ze al 13 jaar en hadden mijn ouders een tillift nodig en meer van dat soort dingen om haar te kunnen verzorgen.

Op vakantie houden wij altijd om de beurt de wacht als Dewi haar middagslaapje doet. Dat klinkt heel vervelend, maar dat is eigenlijk een heel relaxed moment. Dewi ligt lekker te slapen binnen en zelf zit je dan op het balkon een filmpje te kijken.

Maar twee jaar geleden op dat bewuste moment lukte het mij niet om haar in slaap te krijgen. 

Dewi bleef onrustig en huilen en hoe vaak ik het ook probeerde, ik kon haar niet kalmeren.

Ik had dat nog nooit meegemaakt. Dewi is altijd erg blij als ze mag slapen. De dag kost haar veel energie.

Ik dacht dat ze misschien pijn had en wilde het aan haar vragen. Ze keek me zo angstig aan. Heel angstig, maar ook heel helder, alsof ze mij iets wilde vertellen.

Het maakte me bang, want zo kende ik Dewi niet. Ik heb haar daarom in haar rolstoel gezet en ben teruggereden met haar naar het zwembad, waar mijn moeder op dat moment zat.

Mijn moeder zei dat ik het beste even een paar rondjes met haar kon lopen, om het daarna nog een keer te proberen

Na 10 minuten lopen kwam mijn moeder gehaast naar ons toe. Op het balkon van ons appartement was een installatie gevallen die van het dak afkwam. Het had zo’n rommel en schade veroorzaakt, dat wij ons appartement niet meer in konden en een nieuwe kregen toegewezen.

Het balkon, waar ik normaal gesproken had gezeten rond die tijd was verschrikkelijk. Overal lagen stukken glas en metaal. Ik wil niet weten wat er was gebeurd als dat apparaat op mij was gekomen.

Het voelde die dag echt alsof Dewi mij heeft gered. Ik heb haar zoveel geknuffeld en gekust, dat ze er op een gegeven moment helemaal chagrijnig van werd.

Tegenwoordig let ik veel beter op als Dewi zich niet oké voelt. Meestal is er dan iets kleins, dan gaat het bijvoorbeeld onweren. Maar ik weet zeker dat ze ook de grote gevaren kan aanvoelen.