Mette (15) heeft een broer Floris (19). Floris heeft een verstandelijke beperking. Hij vindt het moeilijk om maat te houden met bepaalde dingen, bijvoorbeeld met eten. Mette vertelt hoe dat hun leven thuis beïnvloedt.
Soms wil ik weleens lekker op de bank zitten met een grote zak chips.
Of met een berg chocolade en dat dan heerlijk rustig achter de tv opeten. Maar dat kan echt niet, tenminste niet als mijn broer thuis is.
Hij werkt bij een dagbesteding vlak bij ons huis. Meestal is hij rond 16:15 uur of eerder weer thuis. Dat is dan net het moment dat ik ook uit school ben en tijd heb om te chillen.
Floris wil het liefst de hele dag door eten. En dan bedoel ik echt de heeeellllleeee dag. Hij praat erover, hij kijkt filmpjes op zijn IPad over eten en overal waar we langslopen kijkt hij of hij eten ziet. Ik word daar soms echt heel moe van, omdat het heel moeilijk is om hem weer op andere gedachten te krijgen.
Hij begint dan een gesprek met iemand die we helemaal niet kennen en gaat dan vragen wat er op zijn of haar broodje zit.
Soms reageren mensen wel aardig hoor, maar meestal een beetje apart en proberen ze zo snel mogelijk weer van hem af te komen. Dus als ik thuis ben, laat ik liever geen eten zien als dat niet nodig is.
Daarnaast is hij ook best wel zwaar dus eigenlijk mag hij geen dingen als chips en chocolade enzo en als ik dat dan ga eten voor zijn neus dan is dat ook niet zo eerlijk.
In onze keuken hebben we zelfs kastjes met sloten. Vaak vinden mensen dat raar als ze voor het eerst bij ons thuis komen.
Overdag zitten ze niet op slot, maar vanaf 20:00 gaat al het eten weg. Voor Floris is dit juist goed. Als hij weet dat de kastjes op slot zitten dan kan hij ontspannen en het met rust laten, maar anders blijft hij steeds naar eten zoeken.
Het heeft ook voordelen. Door Floris let ik zelf veel beter op mijn eten.
Ik snoep bijna nooit, ook niet als hij niet in de buurt is. Ik denk dat dit komt omdat ik het zo gewend ben om rekening mee te houden dat het niet in mij opkomt om iets te nemen.
Maar soms, ja soms heb ik dan zo’n moment dat ik denk: Kon ik maar even lekker op de bank zitten met een grote zak chips ofzo. Als dat gebeurt bel ik meestal een vriendin en gaan we lekker bij haar zitten om chips te eten of nog beter…. in de bioscoop popcorn met m en m’s. 😃
Terug naar het overzicht
