Jezelf onzichtbaar maken: waarom doe je dit?

Aandacht naar de broer of zus met een beperking

Vaak gaat er veel aandacht uit naar je broer of zus vanwege de extra zorg en ondersteuning die hij of zij nodig heeft. Doordat je ouders zich vooral richten op het vervullen van de behoeften van jouw broer of zus, kan het ertoe leiden tot er minder aandacht is voor jou en anderen in het gezin. Dit kan je het gevoel geven dat je er niet toe doet of dat jouw behoeften minder belangrijk zijn.

Gevoelens van schuld en verantwoordelijkheid

Broers en zussen van iemand met een beperking kunnen soms gevoelens van schuld ervaren. Je kunt je schuldig voelen omdat jij een gezonde en normale ontwikkeling doorloopt, terwijl je broer of zus worstelt met een beperking. Daarnaast kan er een gevoel van verantwoordelijkheid ontstaan om te zorgen voor je broer of zus. Dat kan ervoor zorgen dat jij je terugtrekt en jezelf onzichtbaar maakt om de aandacht niet op jezelf te vestigen.

Gebrek aan begrip en erkenning

Het kan moeilijk zijn voor anderen om volledig te begrijpen wat het betekent om een broer of zus te zijn van iemand met een beperking. Dit gebrek aan begrip en erkenning kan ertoe leiden dat je je alleen voelt en het gevoel hebt dat niemand echt begrijpt wat je doormaakt. Dit kan ervoor zorgen dat je jezelf terugtrekt en je emoties verborgen houdt.

Beperkte tijd en middelen

De extra zorg die je broer of zus met een beperking nodig heeft, kan ervoor zorgen dat er minder tijd en middelen zijn voor jou als broer of zus. Er is bijvoorbeeld minder tijd voor leuke activiteiten, aandacht en steun van je ouders. Hierdoor kun je jezelf onzichtbaar voelen en het gevoel hebben dat jouw behoeften niet worden vervuld.

Hoe kun je hiermee omgaan?

Soms heb je niet door dat je jezelf onzichtbaar maakt of voelt. Misschien voel je dat er iets knaagt, maar weet je niet wat het is of wil je er niet bij stilstaan. Herken je jezelf in het bovenstaande? Dan is dat wat er zo aan je knaagt. Het kan vermoeiend zijn en je een neerslachtig gevoel geven. Daarom is het belangrijk om het wel te herkennen en ook te erkennen. Zo kan je er iets aan dat gevoel doen, bijvoorbeeld het volgende:

Praat erover

Het is belangrijk om te praten over je gevoelens en ervaringen. Doe dit met iemand die je vertrouwt. Denk aan vrienden, andere familieleden of een professional, zoals een coach of psycholoog. Het delen van je emoties kan enorm opluchten en je helpen om beter te begrijpen wat je doormaakt.

Zoek steun

Zoek steun bij broers en zussen die in vergelijkbare situaties zitten. Er zijn veel ondersteuningsgroepen, online forums en lokale organisaties waar je contact kunt leggen met mensen die vergelijkbare ervaringen hebben. Het delen van verhalen en tips met anderen kan erg waardevol zijn. Je kunt iets aan de tips hebben en het geeft je het idee dat je niet alleen bent. Dat is fijn.

Vind balans

Zorg ervoor dat je tijd en ruimte creëert voor jezelf. Bedenk wat jij leuk vindt om te doen, waar je energie uit haalt en van kunt genieten. Reserveer speciale tijd voor jezelf om die interesses en je passie na te streven.

Praat met je ouders

Streef naar openheid met je ouders. Vertel hen over wat je nodig hebt, wat je zorgen zijn en waar je naar verlangt. Leg uit dat je hun steun en aandacht nodig hebt, ook al heeft je broer of zus met een beperking extra zorg nodig. Dit kan spannend zijn, maar weet dat jij hier ook recht op hebt en dit nodig hebt als opgroeiend kind.

Vergeet jezelf niet

Onthoud dat jouw gevoelens en behoeften even belangrijk zijn als die van jouw broer of zus. Zorg voor je eigen welzijn en zoek mensen, hobby’s of andere dingen die je gelukkig maken. Besteed daar je tijd en energie aan.

Tot slot, onthoud dat ook jij uniek en waardevol bent, ongeacht de aandacht die aan je broer of zus wordt besteed.