Mensen kijken vaak naar Jeremy vanwege zijn beperking en donkere huidskleur

Ze pestten hem om zijn beperking, maar ook met zijn donkere huidskleur.

Als kind is Jeremy veel gepest. Hij heeft op een school gezeten voor kinderen die moeilijk konden leren, maar dat was niet een school voor mensen met een verstandelijke beperking. Hij zat daar dus niet goed. Ze pestten hem daar om zijn beperking, maar ook met zijn donkere huidskleur. De gekste dingen zijn er gebeurd. Hij is bespuugd toen hij op de fiets zat en werd continu gepest door de kinderen bij wie hij in de taxi naar school zat. De taxichauffeur deed daar niets mee. ‘Ik ben zijn vader niet,’ zei hij. Ook waren we een paar jaar geleden in een kringloop in het dorp en zei iemand voor de grap tegen hem: ‘Niet stelen, hè.’ Dat komt dan toch hard aan.

Jeremy heeft hierin weinig geluk gehad. Iets wat hem veel goed doet is de natuur. Hij ging vroeger altijd naar de duinen of het meer en wist alles van de vogels die hij daar zag. Dat vond hij geweldig. Dat is nog steeds zo. Toen hij jaren geleden een keer bij het meer was, is hij aangerand. Dat zijn van die gebeurtenissen, die zijn zo zielig. Hij heeft gewoon geen geluk dat net hij die persoon treft. Hierdoor durfde hij een lange tijd niet meer naar het meer toe, waardoor dat hem ook al was afgenomen.

Dit is iets wat al lang geleden is gebeurd, maar het blijft je toch bij. Toen hij vorig jaar een keer niet op de groep was thuisgekomen, maakten we ons daarom direct zorgen. De begeleiding belde ons om te vragen of we wisten waar hij was. Ik had hem echt tien keer gebeld, maar hij nam niet op. Dat was verschrikkelijk. Later nam hij wel op. Hij was aan het fietsen en was vergeten te vertellen dat hij niet thuiskwam.

In het dorp waar wij wonen, kent iedereen hem.

Tegenwoordig komt het minder vaak voor dat er iets gebeurt of dat mensen kijken of opmerkingen maken, maar het gebeurt nog steeds wel. In het dorp waar wij wonen, kent iedereen hem. Ik houd helemaal niet van het dorp, maar dit is wel iets fijns. Hij is alleen sinds kort verhuisd naar een dorp ernaast. Daar wonen bijna geen zwarte mensen en begint hij, als het ware, opnieuw. Ik hoop zo dat dat goed gaat, maar hij zei laatst al dat daar meer mensen zijn die naar hem kijken.

Ik merk ook dat, ook al komt het de laatste tijd minder vaak voor, ik altijd bang ben dat er iets gezegd of gedaan wordt als hij ergens naartoe gaat of iets nieuws gaat doen. Je weet het nooit hoe mensen reageren. Aan de ene kant is hij wel sterk, maar hij is ook kwetsbaar en ik denk dat hij zich niet durft te verdedigen. Daar maak ik, en mijn ouders ook, me wel zorgen om.

Ik weet niet hoeveel zorgen hij zich hier zelf om maakt. Hij is heel sociaal en heeft daarom weinig problemen met anderen. Wel denk ik dat hij in sommige situaties wel eens bang is. Tegelijk kan hij ook goed relativeren. Loopt hij bijvoorbeeld met een groep anderen die een beperking hebben door de stad en zijn er mensen die kijken of pubers die lachen, dan reageert hij daar wel goed op.

Het is denk ik menseigen om te kijken naar iets wat je niet kent of wat anders is.

Als hij vertelt over dat mensen naar hem kijken, dan heb ik daar veel moeite mee. Dat was vroeger ook al zo. We zijn allebei geadopteerd en ik zag laatst beelden van ons van vroeger terug, waarop wij door het Dolfinarium lopen. Je ziet op die beelden dat mensen heel erg naar ons kijken. Ik snap het ook wel, want ze zien twee donkere kinderen met twee witte ouders lopen. Als je dat nog nooit hebt gezien, dan snap ik wel dat je kijkt. Het is denk ik menseigen om te kijken naar iets wat je niet kent of wat anders is. Het is ook best grappig, maar het is ook irritant en ik heb er veel moeite mee. Vooral als ik het van Jeremy hoor, dan vind ik dat heel vervelend.

Soms denk ik terug aan wat hij allemaal heeft meegemaakt en dan breekt mijn hart echt. Maar als ik dan zie waar hij nu staat, dan maakt dat mij blij. Hij heeft veel vrienden, wat heel fijn is. Hij heeft het goed. Daar ben ik dan extra dankbaar om. 9 van de 10 keer gaat het goed en de meeste mensen zijn zo niet. Dat geeft me wel vertrouwen en ik probeer daaraan vast te houden. Dat helpt wel.

Ik ben ook regelmatig bang dat hem iets heftigs overkomt.

Waar ik me zorgen om maak, is dus vooral maatschappelijk en sociaal gerelateerd. Er zijn andere broers en zussen die zich meer zorgen om de gezondheid van hun broer of zus met een beperking en dat heb ik minder. Hij is in principe wel gezond. Wel zie ik niet dat veel mensen als Jeremy heel oud worden. Daar denk ik wel eens over na. Ik ben ook regelmatig bang dat hem iets heftigs overkomt en dat hij daaraan zou kunnen komen te overlijden, maar dat heb ik met al mijn dierbaren. Het schiet wel eens voorbij, maar een stuk minder dan de zorgen die ik hem om hoe mensen naar hem kijken en op hem reageren.

Ik praat hier wel eens met mijn moeder over, maar heb daar verder niet zo’n behoefte aan. Het speelt soms in mijn hoofd, maar verder niet. Alleen als ik me echt zorgen maak, bijvoorbeeld die keer dat Jeremy niet thuiskwam, dan heb ik het erover met mijn ouders of mijn vriend. Dat lucht dan wel op.