Michelle krijgt alleen een broertje of zusje als het gezond is, daarom is ze boos

Na de scheiding van mijn ouders kreeg mijn vader al snel een nieuwe vriendin en dat is nu zijn vrouw. 

Ik vind dat heel leuk voor hem en ze is ook heel aardig. Ik kom graag bij mijn vader. Ze hebben een groot huis en een bad en op mijn kamer heb ik een eigen tv. De meeste tijd zijn we bij mijn moeder, omdat we ook naar school moeten enzo en mijn vader woont te ver weg.

Laatste vertelde mijn vader en Ellis (zijn vrouw) dat we een broertje of zusje krijgen. Ik vond dat echt heel erg leuk en was super blij toen ze dat vertelden.

Maar een paar weken later zag ik allemaal boekjes op tafel liggen over testen op de baby. Toen ik mijn vader daarnaar vroeg zei hij dat ze kijken of de baby gezond is en bijvoorbeeld niet een handicap heeft zoals het syndroom van down. Ik was toen best wel boos. 

Mijn broertje Thomas heeft ook het syndroom van down. Wat is daar mis mee, dan kan je toch gewoon wel leven?

Ik snap niet waarom ze dat willen weten, willen ze de baby dan niet als hij of zij het syndroom van down heeft? Mijn vader zegt dat ze dat nog moeten overleggen samen, maar dat het grote veranderingen kan brengen in het gezin. En dat ze er dan waarschijnlijk voor kiezen om het kindje niet te laten komen.

Ik snap het niet. Thomas is er toch ook gewoon. Is toch helemaal geen verandering. Vinden ze hem ook niet goed? Of hadden ze hem liever niet gehad?

Of wil Ellis geen kind met het syndroom van down van zichzelf. Ik vond haar daarna meteen een stuk stommer en ben de week daarna niet gegaan naar hun huis.

Mijn moeder probeerde mij nog over te halen, maar ik wilde echt niet. Ik heb mijn moeder ook niet verteld waarom ik niet wilde gaan en wat er was, dus ze begreep het ook niet echt.

Ik vind gewoon dat als je een baby krijgt je die gewoon moet houden. En mensen met het downsyndroom zijn ook heel erg leuk. Natuurlijk moet je extra zorgen enzo, maar voor mij is iedereen gewoon welkom.