Nina heeft twee broers. Alex heeft een verstandelijke beperking

Mijn broers zijn eigenlijk mijn halfbroers. 

Hun moeder is heel vroeg overleden en toen was mijn vader plotseling alleen met de jongens. Gelukkig kwam hij mijn moeder tegen. Ik denk dat hij het zonder haar echt niet had gered.

Mijn moeder heeft hem heel veel geholpen toen mijn broers nog klein waren. Toen ze iets ouders waren toen wilden ze toch nog heel graag een kindje en dat werd ik 😄.

Mijn broer Steven zegt altijd dat ik het kadootje van de familie ben en zo voel ik mij ook. Iedereen lijkt altijd blij om me te zien. Mijn andere broer Alex noemt mij nu ook kadootje, haha.

Doordat ze veel ouder zijn dan ik was ik nog best wel klein toen ze uit huis gingen. 

Steven ging op kamers en Alex ging begeleid wonen. Allebei ongeveer een jaar na elkaar.

Ik weet wel nog dat het opeens heel stil in huis was en dat ik ze erg miste. Gelukkig is mijn moeder altijd thuis, dus ben ik nooit helemaal alleen. Alex woont bij ons in het dorp en Steven woont ver weg in de stad waar hij werkt en gestudeerd heeft.

Ik vind het altijd leuk om bij Steven op bezoek te gaan en te blijven logeren. Hij heeft ook een hele leuke vriendin en ik mag altijd heel veel van ze.

Bij Alex ga ik in het weekend altijd even langs met mijn ouders of hij komt bij ons.

Alex is wel veel ouder dan ik, maar door zijn beperking gedraagt hij zich nog veel jonger. Dat vind ik eigenlijk wel leuk, dan lijkt het soms alsof ik de grote zus ben.

Als ik zelf oud genoeg ben dan zou ik ook wel willen studeren bij Steven in de buurt. Ik ga Alex en mijn ouders dan denk ik wel heel erg missen, maar ik moet toch ook mijn eigen hart gaan volgen.

Ik vind het leuk dat ik twee broers heb en dat er één een beperking heeft vind ik helemaal niet erg. Voor mij maakt dat niks uit. Voor hemzelf had ik het wel leuk gevonden als hij niet beperkt was. Hij had denk ik ook wel bij Steven willen studeren en in een eigen kamer wonen.

Maar ja, het is zoals het is en gelukkig gaat het goed met hem.