Tijn voelt het aan als ik verdrietig ben

Tijn ziet er heel groot uit voor zijn leeftijd en hij is ook best wel breed. 

Daardoor schat je hem vaak veel ouder dan 12. In zijn hoofd is hij juist veel jonger. Ik zie mensen vaak schrikken als hij begint te praten. Of ze kijken mij geschrokken aan. Ik ben eraan gewend. Het doet me niet meer zo veel. 

Samen met onze andere broer Stan gaan we in het weekend weleens het dorp in bij ons. Mijn ouders kunnen Tijn niet echt alleen laten en in het weekend willen ze weleens samen een momentje hebben.

In het dorp lopen we een rondje of kopen we een ijsje met hem. Ook wil hij altijd even naar de speeltuin. Het ziet er grappig uit, zo’n grote jongen in de speeltuin.

Soms zijn andere kinderen weleens bang voor hem omdat hij nogal hard en onduidelijk kan praten.

Maar gelukkig kennen de meeste kinderen in het dorp hem wel goed. Ze zijn ook aan hem gewend en hij mag zelfs weleens meespelen.

Eigenlijk past Tijn beter tussen kinderen van 6 jaar. Ik vraag mij weleens af of dat voor altijd zo blijft. Mijn ouders denken dat Tijn zich nog wel gaat ontwikkelen, maar dat dat wel langzaam gaat en ergens een keer stopt.

Ik denk dan dat hij voor altijd bij mijn ouders moet wonen ofzo. Of misschien in een huis ernaast. Maar ja dat is gelukkig nog heel ver weg. Daar hoeven we nog niet over na te denken.

Nu ik er zelf weleens over nadenk hoe het is om op mezelf te gaan wonen, vraag ik me ook meer dingen af voor Tijn.

Het lijkt mij al best wel moeilijk om alles alleen te regelen, laat staan als je hem bent.

Tijn is daar gelukkig nog helemaal niet mee bezig. Volgens mij maakt Tijn zich sowieso veel minder druk over dingen dan ik doe. Hij is druk met zijn autootjes en of ze wel op de goede plek liggen en of er niet één weg is. Dat zijn volgens mij zijn grootste zorgen, haha.

Lijkt me best wel lekker rustig eigenlijk. Soms als ik heel gestrest ben van school of ik heb ruzie met een vriendin dan ga ik even bij Tijn zitten.

Tijn lijkt wel aan te kunnen voelen als ik verdrietig ben. Ik krijg dan vaak een extra dikke knuffel van hem.

Zo zitten we soms een tijdje samen. Hij op de bank met zijn autootjes en ik ernaast met een muziekje. Heerlijk!