Marit (19) heeft een zusje Violet (17). Violet woont 4 dagen per week in een woon/zorghuis. Op vrijdag komt ze naar huis en op maandagochtend wordt ze weer teruggebracht. Het is een fijne verdeling van de week voor iedereen in het gezin. Dat weet Marit nu nog zekerder, omdat het in de Coronatijd even heel anders ging.
Violet kwam vroeger ieder weekend thuis
Voor mijn ouders en mij en Violet is het eigenlijk een hele gewone gezinssituatie. Doordeweeks ging iedereen werken, naar school of naar de dagbesteding en in het weekend zijn we allemaal thuis. Als Violet na de dagbesteding elke dag nog naar huis zou moeten dan zou ze heel lang in het busje moeten zitten.
Dit is niet goed voor haar en veel te veel verandering. Dat Violet doordeweeks in het bijbehorende woon/zorghuis slaapt is voor ons dus ook heel logisch. Totdat de corona tijd met de lockdown opeens begon. Ik kon niet meer naar school en mijn ouders moesten vanuit huis werken.
Violet moest ineens ook in het weekend in het woon/zorghuis blijven.
We dachten eerst allemaal dat het voor een weekje zou zijn, maar het duurde steeds langer en langer. Natuurlijk was het voor iedereen gek, maar mijn ouders en ik zijn nog nooit zo lang met z’n drieën geweest zonder Violet.
Mijn moeder heeft er alles aan gedaan om Violet naar huis te krijgen in de weekenden, maar het was of helemaal thuisblijven of helemaal in het woon/zorghuis. Op zich wilde mijn ouders het thuis wel proberen met Violet en werken tegelijk, maar het probleem was dat Violet niet meer terug mocht als het toch niet ging.
Ze waren te bang dat Violet dan besmet zou raken met het virus in de enge buitenwereld en dan de hele groep aanstak.
Ik heb mijn zus nog nooit zo erg gemist en ik weet zeker dat ze ons ook gemist heeft. We hebben haar 6 weken niet mogen zien en toen waren mijn ouders er helemaal klaar mee.
Mijn moeder kon op haar werk afspraken maken dat ze zorgverlof zou opnemen als het niet meer ging om te werken.
En zo kwam mijn zusje na 6 weken eindelijk weer thuis.
We waren allemaal zo opgelucht, maar Violet duidelijk niet. Ze kreeg de ene huilbui na de andere en was heel vaak boos. Ik werd er best wel gek van en dacht soms ook, hadden we haar daar maar gelaten. Maar gelukkig ging mijn moeder vaak met haar wandelen of fietsen, dan was er thuis even rust.
Achteraf gezien vond ik het allemaal best zwaar die periode. Ik vond het heel lastig om haar zo lang te moeten missen, maar ook ingewikkeld om haar de hele tijd in huis te hebben.
Ik ben blij dat die periode weer voorbij is. Een mix van dagen daar en dagen thuis is voor iedereen het beste.
Terug naar het overzicht
